17 Filles – Delphine & Muriel Coulin (2011) [Κριτική]

Στην ταινία “17 Filles”, δεκαεπτά έφηβες παίρνουν συλλογικά μια απόφαση που θα αλλάξει τις ζωές όλων στη μικρή επαρχιακή πόλη τους. Γνωρίζοντας ότι θα έρθουν σε ρήξη με γονείς και δασκάλους, ενώ παράλληλα θα παρεξηγηθούν με τους συμμαθητές τους, εκείνες παρ’όλα αυτά, αποφασίζουν να μείνουν όλες έγκυες ταυτόχρονα.

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό του 2008 που συνέβη σε μια πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι αδερφές Ντελφίν & Μυριέλ Κουλέν διαβάζοντας για το περιστατικό αποφάσισαν να μεταφέρουν τη δράση στην ιδιαίτερη πατρίδα τους και συγκεκριμένα στην πόλη Λοριάν, της Γαλλίας. Ένα λιμάνι που πριν δεκαετίες είχε ζήσει τις δόξες του αλλά πλέον παρακμάζει και οι νέοι δεν έχουν πολλές ευκαιρίες για μια ζωή διαφορετική από αυτήν των γονέων τους.

“Τη στιγμή που ακούσαμε αυτή την είδηση, μας κίνησε το ενδιαφέρον σαν μια ιστορία που λέει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τη σημερινή κοινωνία. Πραγματικά, είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στην πόλη απ’ όπου καταγόμαστε, τη Λοριάν: μια πόλη εργατικής τάξης που είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και η οποία θεωρούνταν τη δεκαετία του ’50 ότι θα γίνει μια σπουδαία πόλη του μέλλοντος. Εξήντα χρόνια μετά, το λιμάνι είναι σε κρίση και όλες οι ελπίδες έχουν εξαφανιστεί. Η Λοριάν παραμένει αγκιστρωμένη στο παρελθόν της: παλιά όταν ονομαζόταν L’Orient (Η Ανατολή) και ήταν ένα κομβικό λιμάνι απ’ όπου τα καράβια ξεκινούσαν για να εξερευνήσουν τη γη ή αργότερα όταν ήταν η πόλη της αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου με τα σημάδια εμφανή μέχρι σήμερα. Οι επιλογές που υπάρχουν εδώ για τις έφηβες της ιστορίας μας είναι περιορισμένες. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, κανείς στην τοπική κοινωνία δεν έχει βρει ένα τρόπο να προσφέρει μια άλλη οπτική σε αυτά τα κορίτσια, των οποίων το μέλλον είναι ήδη προδιαγεγραμμένο: απολυτήριο λυκείου, δουλειά, γάμος, παιδιά, με αυτή τη σειρά. Όμως, θα την αντιστρέψουν: τα θέλουν όλα, ταυτόχρονα.” Delphine & Muriel Coulin

Η ταινία, είναι μια παραγωγή του Ντενί Φρίντ του ανθρώπου δηλαδή, που βρίσκεται πίσω από τις ταινίες των αδερφών Νταρντέν. Το φιλμ, ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, όπως ακριβώς συμβαίνει και στα εφηβικά χρόνια. Από την απελπισία, στο δυνατό γέλιο μέσα σε μόλις λίγα δευτερόλεπτα. Αρκεί βέβαια, ένας αληθινός φίλος να είναι δίπλα σου…

Τα “17 Κορίτσια” έκαναν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο περσινό Φεστιβάλ Καννών στο τμήμα Semaine de la Critique. Το φιλμ, ήταν φέτος υποψήφιο για Σεζάρ Πρωτοεμφανιζόμενου φιλμ, ενώ παράλληλα κέρδισε και ειδική Μνεία από την Κριτική Επιτροπή του 13ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, τον Μάρτιο, στην Αθήνα.

“Θα στηριχτούν η μία στην άλλη για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Η φιλία είναι τόσο δυνατή σε αυτή την ηλικία που μας επιτρέπει να υπερνικήσουμε τα εμπόδια και να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, ακόμα κι αν για να τα πετύχουμε όλα πρέπει να πάρουμε ριψοκίνδυνες αποφάσεις, αποφάσεις που δεν θα παίρναμε αν ήμασταν μόνοι μας. Μεγαλώσαμε στη Λοριάν και γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να μεγαλώνεις σε μια μικρή πόλη, όπου η φιλία και η επιθυμία για κάποιο άλλο μέρος έχουν τεράστια σημασία. Αυτή η περιορισμένη ύπαρξη έρχεται αντιμέτωπη με την απεραντοσύνη του ωκεανού που αποτελεί ταυτόχρονα μια καθησυχαστική και ανησυχητική παρουσία: την υπόσχεση ενός ορίζοντα.” Delphine & Muriel Coulin

Οι δύο σκηνοθέτριες, σκιαγραφήσουν τα πορτρέτα μιας παρέας κοριτσιών που έρχονται αντιμέτωπα με μια βιαστική ενηλικίωση. Στα “17 Κορίτσια”, πρωταγωνιστούν η φιλία των νεανικών μας χρόνων, η ιδιαιτέροτητα της εφηβείας, με τα θετικά και τα αρνητικά που αυτή συνεπάγεται και βέβαια, η ανακάλυψη της αλλαγής και της εξέλιξης, του ίδιου μας του σώματος.

Όσο, για το ιδιαίτερο casting της ταινίας, ας δούμε τι λένε οι δύο σκηνοθέτριες:
“Ήμασταν εκεί σε κάθε casting, και είδαμε σχεδόν 600 κορίτσια για να διαλέξουμε 17. Η Louise Grinberg είχε μερικές ατάκες στην ταινία του Laurent Cantet «Ανάμεσα στους τοίχους» που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και η Roxane Duran είχε έναν αξιομνημόνευτο ρόλο στη Λευκή Κορδέλα του Michael Haneke, καθώς και η Esther Garrel έχει ένα ρόλο στην ταινία του Bertrand Bonnelo Οίκος Ανοχής που συμμετείχε στο Διαγωνιστικό των Καννών το 2011. Αλλά η πλειοψηφία των κοριτσιών δεν είχε ξαναδεί γυρίσματα. Η Yara Pilartz και η Juliette Darche δεν είχαν ξαναπαίξει. Η φρεσκάδα τους, η επιθυμία τους να μεγαλώσουν ξαφνικά, η αυτοπεποίθησή τους και ο δεσμός που αναπτύχθηκε μεταξύ τους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων προκαλούν εντύπωση, είναι αισθητά. Η ταινία γυρίστηκε με χρονολογική σειρά: τις βλέπουμε να μεγαλώνουν.”

Για το υπέροχο Soundtrack της ταινίας οι Delphine & Muriel Coulin, σχολιάζουν:
“Η μουσική επιλέχθηκε ώστε να ταιριάζει στον κόσμο τους: θέλαμε το soundtrack να είναι πιο ροκ (Blood Red Shoes, Tricky), κοριτσίστικο (Izia, Karen Elson) και να μεταλλάσσεται ανάλογα με τη διάθεσή τους (DJ Chloe, Devendra Banhart).”

Αξίζει να σημειώσουμε, ότι αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, από τις αδερφές, Ντελφίν και Μυριέλ Κουλέν, οι οποίες έχουν σκηνοθετήσει στο παρελθόν, πέντε ταινίες μικρού μήκους. Επίσης, η Ντελφίν είναι και συγγραφέας ενώ η Μυριέλ γυρίζει παράλληλα και ντοκιμαντέρ, ενώ έχει δουλέψει στην “Τριλογία των Χρωμάτων” και στη “Διπλή Ζωή της Βερόνικα” του Κριστόφ Κισλόφσκι καθώς και στην ταινία, “Ο Μιλού τον Μάη” του Λουί Μαλ.

Το «17 Filles», είναι μια ιδιαίτερη ταινία. Μια ταινία που μας καλεί να ταξιδέψουμε στο παρελθόν, στα χρόνια της εφηβείας μας. Παρά το δύσκολο θέμα που πραγματεύεται, αυτό που μας μένει είναι η ελπίδα και η πίστη. Πίστη στους νέους, να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν. Θα διεκδικήσουν, έστω και με τον πλέον παράδοξο τρόπο, τη διαφυγή και τη σωτηρία τους, που οι μεγαλύτεροι δεν κατάφεραν να τους προσφέρουν. Ακροβατώντας μεταξύ κωμωδίας και δράματος, το φιλμ είναι ένα μικρό μάθημα ζωής. Ιδανικό για παρακολούθηση τόσο από καθηγητές και γονείς, όσο βέβαια και από τα ίδια τα παιδιά…