Your Sister’s Sister – Lynn Shelton (2011) [Κριτική]

Μία συμπαθητική και σε σημεία συγκινητική ιστορία – μελέτη, πάνω στη σχέση δύο αδελφών που ακροβατεί μεταξύ στοργής κι ανταγωνισμού.

Εδώ κι ένα χρόνο, ο Jack (Μαρκ Ντιπλάς) παλεύει με το πένθος και την απώλεια του αδελφού του, προσπαθώντας να το ξεπεράσει. Η φίλη του, Iris (Έμιλι Μπλαντ), του παραχωρεί το εξοχικό της προκειμένου να απομονωθεί και να βρει την κάθαρση. Όμως, όταν φτάνει εκεί, ο Jack συναντά την αδερφή της Iris, την Hannah (Ρόζμαρι Ντεβίτ).

Η Hannah, προσπαθεί κι εκείνη με τη σειρά της να ξεπεράσει έναν επίπονο χωρισμό. Θα ακολουθήσει έτσι μία βραδιά ανάμεσα τους με τεκίλα που θα έχει μια απρόσμενη κατάληξη. Το επόμενο πρωί, η απρόσμενη άφιξη της Iris θα προκαλέσει μια σειρά αντιδράσεων και αποκαλύψεων που θα περιπλέξει τη ζωή των τριών τους για πάντα…

«Η Αδελφή της Αδελφής Σου» (Your Sister’s Sister), είναι μία ενδιαφέρουσα ιστορία μεταξύ τριών ανθρώπων και της μεταξύ τους επικοινωνίας. Αυτή είναι η τέταρτη ταινία της διακεκριμένης Λιν Σέλτον που έχει γράψει και το σενάριο. Το 2009 μας είχε παρουσιάσει το «Humpday», επίσης με πρωταγωνιστή τον Μαρκ Ντιπλάς.

Η ταινία, ξεκινά καλά και με ανεπιτήδευτους διαλόγους, με τους τρεις πρωταγωνιστές σε πολλές περιπτώσεις να αυτοσχεδιάζουν. Ωστόσο στο δεύτερο μέρος το παιχνίδι φαίνεται να χάνεται, καταδικασμένο μέσα στην υπερβολή των καταστάσεων που το ίδιο το φιλμ δημιουργεί…

Παρόλα αυτά, αυτό που χαρακτηρίζει την ταινία «Η Αδελφή της Αδελφής Σου», είναι οι καλές ερμηνείες από τους τρεις πρωταγωνιστές της. Η Rosemarie DeWitt (Cinderella Man, Mad Men TV Series), η Emily Blunt (Looper, The Adjustment Bureau) και ο Mark Duplass (The League), φαίνεται να έχουν βρει την χημεία ανάμεσα τους και αυτό περνά και προς τα έξω.

Βέβαια δεν είναι μόνο οι αρκετά τρυφερές αντιπαραθέσεις, που χαρακτηρίζουν την ταινία μας. Οι απαραίτητες δόσεις χιούμορ και ευαισθησίας, συνθέτουν το σκηνικό ενός φιλμ που έχει ταξιδέψει σε αρκετά Φεστιβάλ στο εξωτερικό.

Η ταινία, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 2011, στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο, κι από τότε έχει προβληθεί στα Φεστιβάλ του Sundance, του Seattle, της Γλασκόβης, αλλά και στο Tribeca Film Festival που δημιούργησαν το 2002 οι Jane Rosenthal, Robert De Niro και Craig Hatkoff.

Όσο για το πώς γεννήθηκε η ιδέα για την ταινία, η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λιν Σέλτον, λέει σχετικά:

«H προσπάθεια για αυτογνωσία, αλλά και η συνειδητοποίηση ότι η άποψη που έχουμε για τους εαυτούς μας, πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι ζητήματα που με απασχολούν χρόνια τώρα. ΄Οταν συμβούν κάποια καταλυτικά γεγονότα που μας αφυπνίζουν και αποκτήσουμε πραγματική συνειδητότητα του ποιοι είμαστε, τότε, αυτές οι στιγμές είναι καταλυτικές. Σε αυτό μπορεί να συντελέσει η παρουσία κάποιων ανθρώπων στη ζωή μας τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι όλα θέμα της δυναμικής και της έντασης που έχουμε όταν αλλάζουμε, όταν τσαλακωνόμαστε, όταν εξελισσόμαστε. ΄Ακουσα τις προάλλες στο ραδιόφωνο τον Cornel West (φιλόσοφος, ακαδημαϊκός, ακτιβιστής) να λέει ότι είμαστε όλοι “τσακισμένα καράβια”. Και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα, τι όμορφη σκέψη! Πόσο βαρετοί θα ήμασταν αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήθελα να εξερευνήσω τη σχέση που έχουν τα αδέρφια μεταξύ τους. Στην ταινία ο αδερφός του Τζακ πέθανε και ο ίδιος είναι συντετριμμένος από το γεγονός ότι δεν ήταν τόσο κοντά με τον αδερφό του. Δεν μπορεί να ξεπεράσει την απώλειά του. Μέρος της θεραπείας του θα αποδειχτεί ότι θα γίνει η αιτία, για να σμίξουν πάλι δύο αδερφές. Αυτό είναι κάτι που τον λυτρώνει. Τέτοιου είδους σχέσεις είναι που με ενδιαφέρουν.»