Το 1965, ο Φεντερίκο Φελίνι σκηνοθετεί την σπουδαία ηθοποιό, μούσα και σύζυγό του, Τζουλιέτα Μασίνα, στην «Ιουλιέτα των Πνευμάτων». 55 χρόνια μετά και με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου Ιταλού σκηνοθέτη, η ταινία κυκλοφορεί σε επανέκδοση, δίνοντας μας την ευκαιρία να την απολαύσουμε και πάλι, στην μεγάλη οθόνη.

Η Ιουλιέτα, μια κυρία της ανώτερης αστικής τάξης, περνά το καλοκαίρι στην όμορφη βίλα της. Για την επέτειο του γάμου της με τον Τζιόρτζιο, έναν άνθρωπο των δημοσίων σχέσεων, αποφασίζει να οργανώσει μια γιορτή. Μεγαλωμένη με θρησκευτικές και παράλληλα συντηρητικές αρχές, το εν λόγω πάρτι, θα φέρει στην επιφάνεια την κρίση ταυτότητας που βασανίζει την ηρωίδα.

Μια κρίση που εξελίσσεται σε δράμα όταν αρχίζει να υποπτεύεται ότι ο σύζυγος της την απατάει ενώ έχει μια μητέρα που το μόνο που την νοιάζει είναι η εξωτερική της εμφάνιση και οι αδερφές της συμπεριφέρονται κάθε άλλο παρά συνετά.

Έτσι, μην έχοντας ποιον να εμπιστευτεί η Ιουλιέτα θα στρέψει τις ελπίδες της, στην γειτόνισσά της, τη Σούζυ, η οποία έχει διαμορφώσει το σπίτι της σ’ έναν ερωτικό παράδεισο. Όμως οι αντιφάσεις της ανάμεσα στον καθολικό καθωσπρεπισμό της παιδικής της ηλικίας και στην τάση για μια ζωή χωρίς φραγμούς, θα την οδηγήσουν στο κατώφλι της τρέλας.

Παρ’ όλα αυτά, αντιδρά. Πάει σ’ έναν ψυχίατρο, προσπαθεί να συζητήσει με την ερωμένη του συζύγου της και βρίσκει την ψυχική δύναμη ν’ αφήσει τον Τζιόρτζιο να φύγει από τη ζωή της. Μένει όμως πλέον χωρίς συντροφιά τώρα πια στο μεγάλο σπίτι της, με τη μοναξιά να είναι η μόνη της παρέα και δίνοντας σκληρό αγώνα ενάντια στις τάσεις, τις εξαρτήσεις και τα φαντάσματα που την κυκλώνουν.

«Νομίζω πως η τηλεόραση έχει προδώσει το νόημα του δημοκρατικού λόγου, προσθέτοντας εικονικό χάος στη σύγχυση φωνών. Τι ρόλο έχει η σιωπή σε όλο αυτό τον θόρυβο;» – Φεντερίκο Φελίνι

Η «Ιουλιέτα των Πνευμάτων», αποτελεί ίσως την πιο προσωπική ταινία του Φεντερίκο Φελίνι. Ο κορυφαίος Ιταλός σκηνοθέτης μας Θυμίζει εδώ όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες «εμμονές» του ως καλλιτέχνης. Μία ταινία που αποτελεί παράλληλα και φόρος τιμής στη μούσα και σύζυγό του, την σπουδαία ηθοποιό, Τζουλιέτα Μασίνα.

Η συγκεκριμένη ταινία, κατέχει μία ιδιαίτερη θέση στη μοναδική φιλμογραφία του Φεντερίκο Φελίνι. Εδώ ξεχωρίζουν μερικά από τα σταθερά σημεία αναφορά των μεγαλύτερων αριστουργημάτων του κορυφαίου σκηνοθέτη.

Παρατηρούμε τους φωτεινούς κήπους με τα αναμάρτητα χόρτα, τις γλυκύτατες καμαριέρες, τους περαστικούς φίλους με το μυστηριώδες ύφος, τις πικάντικες ερωμένες και όλα αυτά ιδωμένα μέσα από την υπέροχη φωτογραφία του Gianni di Venanzo.

Μα πάνω απ’ όλα η ταινία αποτελεί ένα μοναδικό, γλυκό ερωτικό γράμμα, με αποστολέα τον Φελίνι και παραλήπτη την υπέροχη μούσα και σύζυγό του, την σπουδαία ηθοποιό, Τζουλιέτα Μασίνα και όλα αυτά συνοδευόμενα με την υπέροχη μουσική σύνθεση του χαρισματικού, Νίνο Ρότα.

Εκτός όμως από την Τζουλιέτα Μασίνα, στο φιλμ πρωταγωνιστούν επίσης, η Σάντρα Μίλο και η Σίλβα Κοσίνα, ενώ αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι η «Ιουλιέτα των Πνευμάτων» απέσπασε δύο Υποψηφιότητες για Όσκαρ και οι δύο στον στενό συνεργάτη του Φελίνι, τον Piero Gherardi, στις Κατηγορίες: Καλύτερων Κοστουμιών και Καλύτερη Καλλιτεχνική Σκηνική Διακόσμηση.

«Δεν είναι η δική μου μνήμη που κυριαρχεί στις ταινίες μου. Tο να πει κανείς ότι οι ταινίες μου είναι αυτοβιογραφικές, είναι μια αβασάνιστη κρίση, μια βιαστική ταξινόμηση. Έχω επινοήσει σχεδόν τα πάντα: παιδική ηλικία, προσωπικότητα, νοσταλγίες, όνειρα, αναμνήσεις, για την καθαρή απόλαυση του να μπορέσω να τις αφηγηθώ. Mε την έννοια του ανέκδοτου, της πραγματικής βιογραφίας, στις ταινίες μου δεν υπάρχει τίποτα. Aυτό που ξέρω είναι ότι επιθυμώ να αφηγηθώ. Πραγματικά, η αφήγηση είναι το μόνο παιχνίδι με το οποίο αξίζει να παίζει κανείς. Eίναι ένα παιχνίδι, που για μένα, για τη φαντασία μου, για τη φύση μου, έχει την δική του αναγκαιότητα.» – Φεντερίκο Φελίνι

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων / Juliet of the Spirits / Giulietta Degli Spiriti
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Σενάριο: Φεντερίκο Φελίνι, Τούλιο Πινέλι
Πρωταγωνιστούν: Τζουλιέτα Μασίνα, Σάντρα Μίλο, Μάριο Πίσου
Φωτογραφία: Τζιάνι Ντι Βενάνζο
Μοντάζ: Ρουγκέρο Ματρογιάνι
Μουσική: Νίνο Ρότα
Έτος Παραγωγής: 1965
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία
Διάρκεια: 137 λεπτά