Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι με τη δική του υπέροχη ποιητική ματιά, μέσα από το φιλμ «Accattone», παρουσιάζει πιο έντονο τον ρεαλισμό κινηματογραφώντας την πραγματικότητα της εξαθλιωμένης παρακοινωνίας που ενεργεί στο περιθώριο. Μία πιστή καταγραφή της ιταλικής κοινωνίας του λούμπεν, που η αδράνεια τους οδηγεί σε μειωμένη κοινωνική συνείδηση, αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Εξήντα χρόνια μετά, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη, έρχεται να μας υπενθυμίσει την διαχρονικότητα της Έβδομης Τέχνης, έστω και μέσα από την μικρή οθόνη.

«Αν διάλεξα να είμαι κινηματογραφιστής και όχι μόνο συγγραφέας, είναι επειδή προτίμησα αντί να εκφράζω την πραγματικότητα με σύμβολα, όπως είναι οι λέξεις, να εκφράζω μέσω του κινηματογράφου την πραγματικότητα με την πραγματικότητα.» – Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Ο ήρωας της ταινίας, ο Ακατόνε, φυτοζωεί σε μια φτωχογειτονιά της Ρώμης, με τα χρήματα μιας ιερόδουλης, της Μανταλένας. Όταν η γυναίκα καταλήγει στη φυλακή, αυτός δυσκολεύεται να επιβιώσει, καθώς προσπαθώντας να τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του που ζει μαζί με το παιδί τους στο πατρικό της σπίτι, τελικά καταλήγει διωγμένος και ξυλοκοπημένος.

Ο Ακατόνε αποφασίζει να κάνει τον προαγωγό και να βάλει στη θέση της Μανταλένας, τη Στέλλα, μια νέα του γνωριμία. Η κοπέλα όμως δεν είναι φτιαγμένη για τη σκληρή ζωή του πεζοδρομίου και τότε ο Ακατόνε αποφασίζει να βρει κάποια δουλειά, για να μπορέσει να συντηρήσει τον εαυτό του και τη Στέλλα.

Όμως δεν αντέχει ούτε μια μέρα τον μόχθο της εργασίας, αφού δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του. Χωρίς να το ξέρει ότι η αστυνομία τον έχει βάλει στο στόχαστρό της, καθώς η Μανταλένα τον έχει καταγγείλει από τη φυλακή για μαστροπεία, ο Ακατόνε μπλέκει σε μια μικροληστεία, στην προσπάθεια του να επιβιώσει.

Αυτή είναι η ιστορία που πραγματεύεται το σπουδαίο κινηματογραφικό ντεμπούτο του σπουδαίου Ιταλού δημιουργού, Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Πρωταγωνιστούν: Φράνκο Τσίτι, Φρανκα Πασούτ, Αντριάνα Άστι. Μια ταινία, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Παζολίνι «Μια βίαιη ζωή». Ένα λιτό, υποβλητικό, ασπρόμαυρο αριστούργημα.

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Φράνκο Τσίτι, έγινε γνωστός κυρίως μέσα από τις ταινίες του Παζολίνι, ο οποίος του είχε ιδιαίτερη αδυναμία λόγω της ιδιαίτερης εκφραστικότητας του προσώπου του, όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά. Σε ηλικία 26 ετών, ο Τσίτι ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Accattone» του Παζολίνι (1961). Ακολούθησαν συμμετοχές στα φιλμ του Ιταλού σκηνοθέτη των δεκαετιών ’60 και ’70: «Μάμα Ρόμα» (1962) δίπλα στην Άννα Μανιάνι, το «Χοιροστάσιο» (1969) και το «Δεκαήμερο» (1971).

Ο Τσίτι συμμετείχε σε μεγάλο μέρος της φιλμογραφίας του μεγάλου κινηματογραφιστή, φιλόσοφου και ποιητή με σημαντικούς ρόλους στα φιλμ «Βασιλιάς Οιδίποδας» (1967), «Οι Θρύλοι του Καντέρμπουρι» (1972) και «Χίλιες και μία νύχτες» (1974) ενώ είχε δουλέψει ως ηθοποιός στην ταινία του σκηνοθέτη αδελφού του Σέρτζιο Τσίτι «Οστια» (1970). Υπήρξε επίσης ενεργός ως ηθοποιός του θεάτρου.

Το 1972, η φήμη του έφθασε στο Χόλυγουντ, όταν κλήθηκε να υποδυθεί τον Κάλο στο επικό φιλμ του Φράνσις Φορντ Κόπολα, «Ο Νονός». Αναβίωσε τον ρόλο το 1990 στο τρίτο μέρος της επικής κινηματογραφικής σειράς. Σημαντικές ήταν οι εμφανίσεις του και σε άλλες γνωστές ιταλικές ταινίες, όπως στο «Μια σειρά δολοφονίες»(1976) του Έλιο Πέτρι και στο «Φεγγάρι» (1979) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.

Στην ταινία «Accattone», η ρεαλιστική περιγραφή του «άγονου» βίου και της «αμαρτωλής» πολιτείας των λούμπεν, συνδυάζεται έξοχα με μια ποιητική σπουδή της ψυχολογίας και της συμπεριφοράς τους. Οι εξαθλιωμένες ζωές των ηρώων, που επιλέγει ο Παζολίνι να υποδύονται πολλοί ερασιτέχνες ηθοποιοί και οι οποίοι καθιερώνονται μέσα από τις ταινίες του, δημιουργούν ένα σύγχρονο έπος της πραγματικότητας.

Παρατηρητής, μελετητής, στοχαστής και δημιουργός του κινηματογράφου, μα πάνω απ΄ όλα «ποιητής των εικόνων», ο Ιταλός σκηνοθέτης καθιερώθηκε μέσα από το ντεμπούτο του ως ένας πρωτότυπος αλλά και σημαντικός δημιουργός της Έβδομης Τέχνης. Ο Παζολίνι, κινηματογραφεί τη ζωή του ήρωα του και κατ΄ επέκταση αναφέρεται σε κάθε περιθωριακή γωνιά της Ρώμης, σε κάθε εξαθλιωμένη κοινωνική ομάδα της εποχής.

Καταξιωμένος ποιητής και μυθιστοριογράφος ήδη από τη δεκαετία του ’50 και κατόπιν συνεργάτης σε σενάρια αρκετών ταινιών, ο Παζολίνι πραγματοποιεί στην Ιταλία το 1961 την πρώτη ολοκληρωμένη κινηματογραφική του κατάθεση, εκπλήσσοντας κυρίως όσους τον εκτιμούσαν μόνο ως συγγραφέα. Πέρα από τις λέξεις, το συγκλονιστικό «Accattone» δεσπόζει στον παγκόσμιο κινηματογράφο και ως μια ιστορία εικόνων.

«Γεννήθηκα στην Μπολώνια. Είμαι σαρανταέξι χρόνων. Είμαι συγγραφέας κινηματογραφιστής. Πρωτοεμφανίστηκα με μια ποιητική συλλογή, αφού είχα τελειώσει το Πανεπιστήμιο, στα είκοσι μου χρόνια. Υπήρξα φιλόλογος. Υπήρξα διευθυντής λογοτεχνικών περιοδικών. Έγραψα βιβλία. Έκανα ταινίες και τώρα αρχίζω ένα καινούριο επάγγελμα, το επάγγελμα του δημοσιογράφου: συνεργάζομαι με μια εβδομαδιαία εφημερίδα στην οποία κρατάω μια τακτική στήλη. Το 1961, γύρισα την πρώτη μου ταινία, το «Accattone» με άγνωστους ηθοποιούς. Στην προβολή της ταινίας στη Ρώμη, φασίστες θεατές ρίξανε στην οθόνη κλούβια αυγά και μελανοδοχεία. Γύρισα κατόπιν με την Άννα Μανιάνι και τον Φράνκο Τσίτι το «Mamma Roma». Κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ Βενετίας, όπου η ταινία αντιπροσώπευε επίσημα την Ιταλία προσπάθησαν να την κατάσχουν, κάνοντας αγωγή.» – Πιέρ Πάολο Παζολίνι / Pier Paolo Pasolini (5 Μαρτίου 1922 – 2 Νοεμβρίου 1975)

Ο Παζολίνι, υπήρξε αντιεξουσιαστής τόσο πολιτικά όσο και ιδεολογικά και βρήκε το θάρρος σε μία εποχή πνευματικής ένδειας, να εξαπολύσει ένα δριμύ «κατηγορώ» εναντίον της αστικής κουλτούρας, με το μανιφέστο που παρουσίασε το 1965, «Ο κινηματογράφος της ποίησης». Το γεγονός ότι οι ταινίες του διαποτίζονταν από ερωτισμό και βία με έντονο το στοιχείο του λυρισμού, ωθεί τους κριτικούς να τον αποκαλούν συχνά πυκνά ως «ποιητή του υποκόσμου».

Accattone
Σκηνοθεσία: Πιερ Πάολο Παζολίνι
Σενάριο: Πιερ Πάολο Παζολίνι, Σέρτζιο Τσίτι
Πρωταγωνιστούν: Φράνκο Τσίτι, Φρανκα Πασούτ, Αντριάνα Άστι
Μουσική: Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ
Έτος Παραγωγής: 1961
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία
Διάρκεια: 117 λεπτά
Προβάλλεται την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου στις 22:00, στο Κανάλι της Βουλής