Η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου. Σχεδόν 14 χρόνια μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, η δικτατορία κατέρρευσε. Αντάρτες πανηγυρίζουν στους δρόμους της Δαμασκού. Όμως μετά την αρχική χαρά και αισιοδοξία, έρχεται η ανησυχία για το αβέβαιο μέλλον της Συρίας. Διότι τα στρατεύματα που εισέβαλαν επιτυχώς ανήκουν σε μια ισλαμιστική συμμαχία αποκύημα της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Κάιντα. Ο ηγέτης της παρουσιάζεται μετριοπαθής, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πολλά. Μόλις οι ισλαμιστές βρεθούν στην εξουσία, προσπαθούν συνήθως να επιβάλουν την κοσμοθεωρία τους.

Ασήμι στο Νερό, Αυτοπορτρέτο της Συρίας / Silvered Water, Syria Self-Portrait
Σκηνοθεσία: Wiam Bedirxan και Ossama Mohammed
Έτος Παραγωγής: 2014
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Συρία, Η.Π.Α., Λίβανος
Διάρκεια: 92 λεπτά

Ένα παράδοξο κινηματογραφικό παζλ, το «Silvered Water, Syria Self Portrait» δεν χωράει σε καμία κατηγορία. Πείραμα, ντοκιμαντέρ, δοκίμιο, art installation και ιστορικό ντοκουμέντο ταυτόχρονα, η ταινία αναζητά νόημα στην ίδια την ύπαρξη του κινηματογράφου όταν η βία περικυκλώνει τον πολιτισμό από παντού.

Η πρώτη πράξη ξεπηδάει μέσα από την απελπισία του σκηνοθέτη Ossama Mohammed, ο οποίος ταξίδεψε στο Φεστιβάλ των Καννών το 2011 και δεν ξαναγύρισε ποτέ στην πατρίδα του, όταν έμαθε ότι το όνομά του ήταν στη μαύρη λίστα των «ανεπιθύμητων». Βλέποντας από μακριά τη Συρία να καταρρέει, συγκεντρώνει διαδικτυακό υλικό από κινητά και home videos, καταγγέλλοντας τη φρίκη του πολέμου μέσα από «χίλιες και μία» κάμερες.

«Στη Συρία, άλλοι τραβάνε πριν πεθάνουν, άλλοι τραβάνε αφού σκοτώσουν», λέει ο Mohammed. «Κι εγώ στο Παρίσι, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βιντεοσκοπώ τον ουρανό και να συναρμολογώ αυτά που έχουν τραβήξει άλλοι». Μια virtual συνάντηση με μια δασκάλα παγιδευμένη στη Χομς τού δίνει την ευκαιρία να κατευθύνει το φακό της, φτιάχνοντας ένα παράξενο κινηματογραφικό υβρίδιο για έναν πόλεμο που είναι τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντά.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ντοκιμαντέρ «Ασήμι στο Νερό, Αυτοπορτρέτο της Συρίας» (Silvered Water, Syria Self-Portrait – 2014), προβλήθηκε τον Μάρτιο στην ενότητα «Ανθρώπινα Δικαιώματα» του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η Κριτική Επιτροπή (της οποίας είχα την τιμή να αποτελώ μέλος) του απέδωσε το Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας.

Μια Ιστορία Αγάπης Από Τη Συρία / A Syrian Love Story
Σκηνοθεσία: Σον Μακάλιστερ / Sean McAllister
Σενάριο: Johnny Burke
Μοντάζ: Matt Scholes
Ήχος: Bob Jackson
Μουσική: Terence Dunn
Έτος Παραγωγής: 2015
Χώρα Παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Λίβανος, Συρία
Διάρκεια: 76 λεπτά

Οι σύντροφοι και εραστές Αμέρ και Ραγκντά συναντήθηκαν σε ένα κελί φυλακής στη Συρία πριν από 15 χρόνια. Όταν ο σκηνοθέτης συναντά για πρώτη φορά την οικογένειά τους το 2009, ο Ραγκντά είναι και πάλι στη φυλακή, ενώ η Αμέρ έχει μείνει να φροντίζει μόνη της τα τέσσερα αγόρια τους.

Καθώς όμως η Αραβική Άνοιξη σαρώνει την περιοχή, η μοίρα της οικογένειας αλλάζει αμετάκλητα. Ύστερα από πέντε χρόνια γυρισμάτων, η ταινία καταγράφει την απίστευτη Οδύσσειά τους προς την πολιτική ελευθερία. Για τον Ραγκντά και την Αμέρ, είναι ένα ταξίδι ελπίδας, ονείρων και απελπισίας: για την επανάσταση, την πατρίδα τους και τους δυο τους, ως ζευγάρι.

Το ντοκιμαντέρ «Μια Ιστορία Αγάπης Από Τη Συρία» του Σον Μακάλιστερ, ήταν Υποψήφιο για Βραβείο BAFTA καθώς και Υποψήφιο για Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Άμστερνταμ, ενώ στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Το Σόου Του Πολέμου / The War Show
Σκηνοθεσία: Αντρέας Ντάλσγκααρντ και Ομπαϊντά Ζαϊτούν
Σενάριο: Andreas Dalsgaard, Obaidah Zytoon (σε συνεργασία με τους Spencer Osberg, Alaa Hassan, Miriam Norgaard)
Διεύθυνση φωτογραφίας: Obaidah Zytoon, Amr Kheito, Hisham Issa, Dana Bakdounes, Lars Skree, Wasim Anonymous, Tahani Burhan
Μοντάζ: Adam Nielsen
Ήχος: Olli Huhtanen
Μουσική: Colin Stetson
Έτος Παραγωγής: 2016
Χώρα Παραγωγής: Δανία, Φινλανδία, Συρία
Διάρκεια: 100 λεπτά

Μία ραδιοφωνική παραγωγός στη Συρία, μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της και των φίλων της στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης του 2011 έως τη μαζική έξοδο από τη Συρία την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2016. Η ίδια και οι φίλοι της καταγράφουν κρυφά τη βίαιη αντίδραση του καθεστώτος σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο και τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον που δοκιμάζεται από βία, φυλάκιση και θάνατο.

Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ και απέσπασε πολλά βραβεία και διακρίσεις μεταξύ των οποίων: στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όπου και απέσπασε το Βραβείο Fedeora Award, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Γκέτεμποργκ, όπου απέσπασε το Βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ, καθώς και στο Φεστιβάλ του Λονδίνου όπου ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Grierson Award. Στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Η Πόλη των Φαντασμάτων / City of Ghosts
Σκηνοθεσία: Μάθιου Χάινεμαν / Matthew Heineman
Φωτογραφία: Matthew Heineman
Μουσική: Jackson Greenberg, H. Scott Salinas
Μοντάζ: Matthew Hamachek, Pax Wassermann, Matthew Heineman
Εμφανίζονται: Abu Bakr Al-Baghdadi, Hamoud, Hassan, Hussam, Naji Jerf, Mohamad
Φορμά: Έγχρωμο / DCP
Γλώσσα: Αραβικά
Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 90 λεπτά

«Οι λέξεις μας είναι πιο δυνατές από τα όπλα τους» – Η Πόλη των Φαντασμάτων / City of Ghosts (2017)

Η ιστορική πόλη στα βόρεια της κεντρικής Συρίας, χτισμένη στη βόρεια όχθη του ποταμού Ευφράτη, έχει αποτελέσει τα τελευταία χρόνια πεδίο ιστορικών εξελίξεων, με τραγικά αποτελέσματα για τους κατοίκους της.

Η «Πόλη των Φαντασμάτων» (City of Ghosts – 2017), αποτελεί ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ και ταυτόχρονα μία ωδή στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ελευθερία της έκφρασης, τη δυναμική του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων, αλλά και τη σημαντική προσφορά της δημοσιογραφίας των πολιτών / Citizen Journalism.

Οι εξελίξεις στη Ράκα υπήρξαν ραγδαίες, από το καθεστώς του αμφιλεγόμενου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ και την Αραβική Άνοιξη, μέχρι την βίαιη κατάληψη της από τους τζιχαντιστές. Μία ομάδα Σύρων δημοσιογράφων με κίνδυνο της προσωπικής τους ζωής, αλλά και των οικογενειών τους, προσπαθούν καθημερινά να αντιμετωπίσουν την προπαγάνδα του ISIS, μεταφέροντας τις πραγματικές ειδήσεις. Το θαρραλέο φιλμ του Μάθιου Χάινεμαν, έρχεται να ρίξει φως στον αγώνα τους: «Η Πόλη των Φαντασμάτων».

Για τη Μικρή Σάμα / For Sama
Σκηνοθεσία: Γουαάντ Αλ-Κατέμπ / Waad al-Kateab και Έντουαρντ Γουότς / Edward Watts
Πρωταγωνιστούν: Waad Al-Kateab,Hamza Al-Khateab,Sama Al-Khateab
Φωτογραφία: Γουάαντ Αλ-Κατέμπ
Μοντάζ: Κλόε Λαμπούρν, Σάιμον ΜακΜάχον
Μουσική: Ναινίτα Ντεσάι
Έτος Παραγωγής: 2019
Χώρα Παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο
Διάρκεια: 95 λεπτά

Μία σπουδαία δημιουργία και ταυτόχρονα μία συγκινητική επιστολή αγάπης, από την 26χρονη Γουαάντ Αλ-Κατέμπ, προς την μόλις ενός έτους κόρη της, με φόντο το κατεστραμμένο απο τον πόλεμο, Χαλέπι της Συρίας. Μία από τις καλύτερες ταινίες τεκμηρίωσης του 2019, που ήταν και Υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερου Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ.

«Πιστεύω ότι είναι πολύ σκληρό να σε σκοτώνουν μέσα στη σιωπή, γι’ αυτό συνεχίζω να αφηγούμαι την ιστορία μας. Είναι καθήκον μου, είναι υποχρέωσή μου ως μια γυναίκα που επιβίωσε…» – Ουάντ Αλ-Κατέμπ (The New York Times)

Η ταινία αφηγείται τη ζωή της Γουαάντ Αλ-Κατέμπ, για πέντε χρόνια στο Χαλέπι, καθώς εκείνη ερωτεύεται, παντρεύεται και γεννά τη Σάμα, την κόρη της, ενώ γύρω της ο κόσμος κυριολεκτικά καταρρέει. Η Γουάντ αποτυπώνει με την κάμερα της, την απώλεια, τη χαρά, τη θυσία, την σχετικότητα των πραγμάτων και το μοιραίο δίλημμα: να μείνεις ή να φύγεις; Ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο που δεν θα μπορούσε να είναι πιο πηγαίο, πιο αληθινό και πιο θαρραλέο!

«Για εμένα αυτή δεν είναι απλά μια ταινία, είναι η ζωή μου. Ξεκίνησα να καταγράφω την προσωπική μου ιστορία χωρίς κανένα σχέδιο, απλώς βιντεοσκοπούσα με το κινητό τηλέφωνο τις διαμαρτυρίες στη Συρία όπως και πολλοί άλλοι ακτιβιστές. Δεν φανταζόμουν ποτέ πού θα οδηγήσει το ταξίδι μου στη διάρκεια αυτών των ετών. Αυτά τα ανάμικτα συναισθήματα που βιώσαμε: ευτυχία, απώλεια, αγάπη και τα τρομακτικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το καθεστώς Άσαντ εναντίον απλών αθώων ανθρώπων και δεν τα είχαμε ποτέ διανοηθεί, ακόμη κι αν ζούσαμε εν μέσω αυτών.» – Ουάντ Αλ-Κατέμπ

Η Περίπτωση Των Ξένων / The Strangers’ Case
Σκηνοθεσία: Μπραντ Άντερσεν
Σενάριο: Brandt Andersen
Πρωταγωνιστούν: Yasmine Al Massri, Yahya Mahayni, Omar Sy, Ziad Bakri, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Jason Beghe, Ayman Samman, Massa Daoud, Αγγελική Παπούλια, Θάνος Τοκάκης, Βίκυ Παπαδοπούλου
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Jonathan Sela
Μοντάζ: Jeff Seibeneck
Ήχος: Άρης Λουζιώτης, Rawad Hobeika
Μουσική: Nick Chuba
Έτος Παραγωγής: 2024
Χώρα Παραγωγής: Ιορδανία
Διάρκεια: 103 λεπτά

Η τραγωδία χτυπά μια οικογένεια στη Συρία, πυροδοτώντας μια σειρά γεγονότων που θα εμπλέξουν και άλλες οικογένειες σε διαφορετικές χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα). Τοποθετώντας τη δράση στο 2017, ανακατεύοντας δεξιοτεχνικά την «τράπουλα» της αφήγησης, πραγματοποιώντας διαρκώς τοπικές και χρονικές μεταβάσεις.

Η ταινία «Η Περίπτωση Των Ξένων» (που απέσπασε, μεταξύ πλήθους άλλων διακρίσεων σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου φέτος) φέρνει ξανά στο προσκήνιο το τραύμα του προσφυγικού, καλώντας μας να θυμηθούμε τους ανθρώπους εκείνους για τους οποίους η ζωή δεν είναι δεδομένη.

Με μια εντυπωσιακή σκηνοθεσία που αναδεικνύει το συναισθηματικά μείζον χωρίς να φείδεται σκηνών που κόβουν την ανάσα, έντονο σασπένς και συναρπαστικές κορυφώσεις, το μεγάλου μήκους σκηνοθετικού ντεμπούτο του γνωστού Αμερικανού παραγωγού Μπραντ Άντερσεν δίνει την ευκαιρία στον Ομάρ Σι να μας χαρίσει μια απ’ τις κορυφαίες ερμηνείες της καριέρας του (καθώς υποδύεται έναν αδίστακτο διακινητή) και στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη να ξεχωρίσει σ’ έναν συγκινητικό ρόλο.

Εντός Ορίων / Insyriated / In Syria
Σκηνοθεσία: Φίλιπ φαν Λέου
Σενάριο: Φίλιπ φαν Λέου
Φωτογραφία: Βιρζινί Σουρντέζ
Μοντάζ: Γκλάντις Ζούζου
Μουσική: Ζαν-Λικ Φαφσάμπ
Πρωταγωνιστούν: Χιάμ Αμπάς, Ντιαμάντ Μπου Αμπουντ, Ζουλιέτ Ναβίς
Έτος Παραγωγής: 2017
Χώρα Παραγωγής: Βέλγιο, Γαλλία, Λίβανος
Διάρκεια: 85 λεπτά

Ένα διαμέρισμα στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας γίνεται καταφύγιο για τη νοικοκυρά του σπιτιού και τα παιδιά της, τον φίλο μιας από τις κόρες της, τον πεθερό της, την οικογένεια μιας γειτόνισσας, και μια οικιακή βοηθό. Όταν στον έξω κόσμο πέφτουν βόμβες και οι δρόμοι γεμίζουν ελεύθερους σκοπευτές, η μικρή αυτή κοινωνία προσπαθεί να κρατηθεί όρθια ακολουθώντας τη ρουτίνα της.

Οι περίτεχνες κινήσεις της κάμερας μεταμορφώνουν αυτό το θεατρικό σκηνικό σε μια αποτρόπαια, δαιδαλώδη αρένα, μέχρι την κορύφωση ενός ασφυκτικού δράματος που δεν μας επιτρέπει να αποστρέψουμε το βλέμμα από το κάδρο, όσο έντονα κι αν επιθυμούμε τη διαφυγή.

«Δεν υπάρχουν φτηνές συγκινήσεις ή εύκολες απαντήσεις εδώ, αλλά μόνο βαθιά πραγματικά δράματα. Μοιάζει απολύτως αληθινό, γιατί απλώς είναι.» – Φίλιπ φαν Λέου

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Βέλγου σκηνοθέτη Φίλιπ φαν Λέου, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα Πανόραμα του 67ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπου και απέσπασε το Βραβείο Κοινού. Το φιλμ προβλήθηκε και στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες του 58ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού.

Κάτω από τον ουρανό της Δαμασκού / Under the Sky of Damascus
Σκηνοθεσία: Χέμπα Χαλέντ, Ταλάλ Ντερκί, Αλί Γουαζί
Σενάριο: Heba Khaled
Αφήγηση: Heba Khaled
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Raed Sandeed
Μοντάζ: Marion Tuor
Ήχος: Mia Joanna Koskela
Μουσική: Ari Jan
Χώρα Παραγωγής: Δανία, Γερμανία, Η.Π.Α., Συρία
Έτος Παραγωγής: 2023
Διάρκεια: 88 λεπτά

Μια σφιχτοδεμένη ομάδα πέντε γυναικών από τη Συρία αποφασίζουν να αναλάβουν ένα ριζοσπαστικό εγχείρημα: την παραγωγή ενός θεατρικού έργου που αποκαλύπτει την κουλτούρα μισογυνισμού και σεξουαλικής κακοποίησης, η οποία μαστίζει τη ζωή των γυναικών της χώρας από γενιά σε γενιά.

Η Φαράχ, η Ελιανά, η Ινάνα, η Σουχίρ και η Γκρέις επιθυμούν να καταγγείλουν τη γυναικεία καταπίεση, όμως γνωρίζουν πως η παράσταση θα τους φέρει ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανεύρεση εργασίας. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους με εξόριστους Σύρους δημιουργούς, δηλαδή την Χέμπα Χαλίντ (στην πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους) και τον Ταλάλ Ντερκί (σκηνοθέτη του υποψήφιου για Όσκαρ Of Fathers and Sons), και τον Άλι Γουαζί, από την καρδιά της Δαμασκού, οι γυναίκες διασκορπίζονται σε μια πόλη ρημαγμένη από τον πόλεμο, ώστε να συλλέξουν προσωπικές ιστορίες που θα αποτελέσουν τη βάση του έργου τους.

Καταγράφουν μαρτυρίες ανθρώπων από όλο το κοινωνικο-οικονομικό φάσμα, από γυναίκες ηθοποιούς και εργάτριες εργοστασίων μέχρι μητέρες και νοικοκυρές. Το αποτέλεσμα φανερώνει διαφορετικές παραλλαγές του ίδιου οδυνηρού αφηγήματος: ιστορίες κακοποίησης, εκβιασμού, ακόμα και ιστορίες γυναικών που βρίσκονται δέσμιες συζύγων, αδερφών, πατεράδων, εργοδοτών και ανδρών σε θέσεις εξουσίας· ανθρώπων στους οποίους η πατριαρχία επιτρέπει να ασκούν ανεξέλεγκτη εξουσία, κρατώντας τις γυναίκες παγιδευμένες, στερώντας τους την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.

Όμως τα θέματα που πραγματεύονται τόσο το θεατρικό όσο και η ταινία είναι πολύ πιο επίκαιρα απ’ ό,τι φαίνεται… Μόλις οι δημιουργοί και οι συντελεστές κάνουν βήματα προόδου για τη διεκπεραίωση του αποκαλυπτικού τους πρότζεκτ, ένα μέλος της ομάδας παραιτείται αναπάντεχα. Καθώς φανερώνεται η αλήθεια πίσω απ’ την απόφασή της, όλοι οι συμμετέχοντες έρχονται –επώδυνα– αντιμέτωποι με την ίδια εκμετάλλευση που προσπαθούσαν να αποτυπώσουν.

5 Εποχές της Επανάστασης / 5 Seasons of Revolution
Σκηνοθεσία: Λίνα
Σενάριο: Lina, Diana El Jeiroudi
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Lina
Μοντάζ: Diana El Jeiroudi, Barbara Toennieshen
Ήχος: Mark Glynne, Tom Bijnen, Olmo Van Straalen, Franco van der Linde
Χώρα Παραγωγής: Γερμανία, Συρία, Νορβηγία, Ολλανδία, Κατάρ
Έτος Παραγωγής: 2023
Διάρκεια: 95 λεπτά

Όταν η υπόσχεση μιας Αραβικής Άνοιξης σάρωσε την περιοχή και οι διαμαρτυρίες που απαιτούσαν την ανατροπή του καθεστώτος στη Συρία έφτασαν μέχρι τη Δαμασκό, η νεαρή ανεξάρτητη βιντεορεπόρτερ Λίνα και οι αισιόδοξοι κοσμοπολίτες συμπατριώτες της γιόρτασαν τον ερχομό της επανάστασης.

Για να αποφύγει τα βλέμματα του κράτους και τη βία που αυτό επέβαλλε, η Λίνα έμαθε να ζει με πολλαπλές ταυτότητες ώστε να επιβιώσει και να συνεχίσει το έργο της.

Καθώς οι μήνες έγιναν χρόνια, οι μεθυστικές πρώτες μέρες μετατράπηκαν σε μια μόνιμη καθημερινή βιοπάλη, η οποία κατάπιε αδηφάγα ολόκληρες σχέσεις, μελλοντικούς χρόνους και ανθρώπινες ζωές.

Ένας φόρος τιμής στη μαχητική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία, αλλά και μια ευαίσθητη αποτύπωση της ζωής μιας ομάδας φίλων που αλλάζει ριζικά στη βαριά σκιά του πολέμου.

Γλυκοπατάτα / Batata
Σκηνοθεσία: Νούρα Κεβορκιάν
Σενάριο: Noura Kevorkian
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Noura Kevorkian, Wajdi Elian
Μοντάζ: Noura Kevorkian, Mike Munn
Ήχος: Ryan Birnberg, Rudy Michael
Χώρα Παραγωγής: Λίβανος, Καναδάς, Κατάρ
Έτος Παραγωγής: 2021
Διάρκεια: 125 λεπτά

Το 2022 συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την έναρξη της προσφυγικής κρίσης στη Συρία. Με περισσότερους από έξι εκατομμύρια πρόσφυγες, πρόκειται για την μεγαλύτερη κρίση αναγκαστικής μετανάστευσης της εποχής μας.

Μέσα από υλικό που συγκεντρώθηκε κατά τη διάρκεια μιας καθοριστικής δεκαετίας, η διεισδυτική ματιά της Λιβανεζο-Σύριας σκηνοθέτριας Νούρα Κεβορκιάν ακολουθεί τον γολγοθά της Μαρίας και της οικογένειάς της, Σύροι διακινούμενοι εργαζόμενοι που αδυνατούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, τη Ράκα.

Ξεχωρίζοντας από τις αμέτρητες ιστορίες προσφύγων που έχουν ειπωθεί ως σήμερα, και ακολουθώντας την αισθητική παράδοση του σινεμά βεριτέ, αυτό το ντοκιμαντέρ ανθολογεί μια ολόκληρη δεκαετία, καταγράφοντας όχι μόνο τη μακρόχρονη σύγκρουση μεταξύ Συρίας και Λιβάνου, αλλά και το ανυποχώρητο πνεύμα μιας γυναίκας που θα έκανε τα πάντα για την οικογένειά της.