Ένα μεσαίου μήκους κινηματογραφικό δοκίμιο για την εξουσία, την πολιτική και τη δημιουργία εικόνων, μία αυτοπροσωπογραφία με αναφορές σε βιώματα, επιρροές και στο κινηματογραφικό έργο του Λεός Καράξ, καθώς και ένας φόρος τιμής στον ύστερο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Η ταινία «Δεν Είμαι Εγώ / C’est Pas Moi / It’s Not Me», προβάλλεται στις εγχώριες Κινηματογραφικές Αίθουσες.

Ο Λεός Καράξ, δημιουργός ταινιών όπως οι «Εραστές της Γέφυρας», το «Holy Motors» και το «Annette», μας παραδίδει μία μαυρόασπρη ταινία έκπληξη διάρκειας 42 λεπτών, που προβλήθηκε στις Κάννες: ένα γκονταρικού ύφους κινηματογραφικό δοκίμιο για το έργο του, το παρελθόν και το μέλλον του κινηματογράφου και τον σύγχρονο πολιτισμό μας.

Αυτοαναφορική και αταξινόμητη, «Δεν Είμαι Εγώ» είναι μία φιλμική αυτοπροσωπογραφία. Η ταινία σχεδιάστηκε ως μέρος μιας έκθεσης για τον Καράξ στο Kέντρο Πομπιντού, το οποίο είχε ζητήσει από τον σκηνοθέτη να απαντήσει οπτικοακουστικά στην ερώτηση: «Πού βρίσκεσαι, Λεός Καράξ;»

H έκθεση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά ο δημιουργός απάντησε με ένα μεσαίου μήκους κινηματογραφικό δοκίμιο, μια αυτοπροσωπογραφία με αναφορές σε βιώματα, επιρροές και στο κινηματογραφικό έργο του.

Το γκονταρικό ύφος προκύπτει από τη συναρμολόγηση αρχειακού υλικού από ταινίες και πολιτικά γεγονότα, από οικογενειακά άλμπουμ, προσωπικά βίντεο και τις νεανικές επιρροές του, από την άλλοτε δεικτική και άλλοτε κρυπτική αφήγηση του ίδιου του Καράξ και από τη γραφιστική επεξεργασία των εικόνων.

Το «Δεν Είμαι Εγώ», με αποσπάσματα (και) από το δικό του Σινεμά, είναι μια παιχνιδιάρικη, λοξή, αλλά και ειλικρινά στοχαστική ταινία που ταιριάζει με την καλλιτεχνική του ιδιοσυγκρασία. Για τον Καράξ, ο υπερθεαματικός σύγχρονος κόσμος των εικόνων μάς καθιστά τυφλούς σχετικά με τους κινδύνους του φασισμού αλλά και τις ενδείξεις της ομορφιάς στην καθημερινή μας ζωή. Στην ταινία εμφανίζονται αγαπημένοι του ηθοποιοί αλλά και αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες: από τον Τράμπ μέχρι τον Άσαντ και τον Νετανιάχου…

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Καράξ, η ταινία είναι «ένα πορτραίτο του εαυτού μου χωρίς καθρέφτη. Ιδωμένο από πίσω. Επιστρέφω σε παλιούς φίλους, σε παλιές αγάπες, σε συνεργάτες. Στην κόρη μου. Στα σκυλιά μου. Σε όλους όσους μου πρόσφεραν μία πρόσκληση για ένα ταξίδι… Στοχαστές, αντιστασιακούς, καλλιτέχνες. Σε όλους όσους δημιούργησαν το έδαφος ώστε ένα νέο νησί να αναδυθεί από την θάλασσα. Στο οποίο δεν εφαρμόζονται γελοίοι κανόνες, αλλά μπορείς να αναπνεύσεις…».

Η ταινία «Δεν Είμαι Εγώ», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 77ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών ενώ ήταν η ταινία λήξης του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας. Μία μοναδική καταβύθιση στο μυαλό του Λεός Καράξ. Μια εκκεντρική και απόλυτα προσωπική ταινία, φτιαγμένη για την μεγάλη οθόνη.

Λεός Καράξ / Leos Carax

Η γραφή του Λεό Καράξ ήταν πάντα επαναστατική και ατίθαση, με μία ματιά μονίμως παρεμβατική και ποικιλοτρόπως μοναδική. Μέσα από μία προσωπική και ιδιαίτερη κινηματογραφική γλώσσα, γεμάτη ποιητικά μοτίβα, παραπλανητικά close-ups και ελλειπτικό μοντάζ, ο σκηνοθέτης έχει γράψει τη δική του προσωπική ιστορία στον χώρο του κινηματογράφου. Από την ταινία «Η Δική μας Νύχτα» του 1986, μέχρι το «Holy Motors» του 2012, ο Γάλλος δημιουργός αποτελεί ένα μοναδικό κεφάλαιο στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Λεός Καράξ (Αλεξάντρ Οσκάρ Ντυπόν) γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου του 1960, στη Γαλλία. Ήταν ο μικρότερος τεσσάρων παιδιών και ο μοναδικός γιος της Αμερικανίδας κριτικού κινηματογράφου, Τζόουν Ντυπόν και του Γάλλου συζύγου της. Ως έφηβος, παράτησε το σχολείο, πέρασε ώρες στα Σινεμά της Αριστερής Όχθης και υιοθέτησε το όνομα Λεός Καράξ – αναγραμματισμός του πραγματικού του ονόματος, Αλέξ Οσκάρ. Δεν άργησε να ακολουθήσει στα βήματα των κριτικών του Γαλλικού Νέου Κύματος που εξελίχθηκαν σε σκηνοθέτες. Από συντάκτης των Cahiers du Cinéma έγινε ηθοποιός κι ύστερα κινηματογραφιστής.

Το φιλμ «Αγόρι Συναντά Κορίτσι» (Boy Meets Girl), αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του δημιουργού, η οποία πραγματοποίησε την πρεμιέρα της στις Κάννες το 1983. Ακολουθεί η ταινία «Η Δική μας Νύχτα» (Mauvais sang – 1986). Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, στην οποία πρωταγωνιστεί το alter ego του, Ντενί Λαβάν και είναι ένα μεθυστικό μείγμα επιστημονικής φαντασίας και φιλμ νουάρ.

Το 1991 παρουσιάζει το φιλμ «Εραστές της Γέφυρας» (Les Amants Du Pont Neuf) μια θεσπέσια, σκοτεινή όσο και ποιητική ιστορία ενός τραγικού έρωτα ανάμεσα σε δύο άστεγους περιθωριακούς, που έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ των Καννών. Επηρεασμένος όμως από τα προβλήματα στη διανομή, ο Καράξ περίμενε επτά χρόνια προτού γυρίσει την επόμενη ταινία του.

Ο λόγος για το μυστηριώδη και βίαιο «Pola X» (1999). Μέσα από το συγκεκριμένο φιλμ ο Καράξ ταξίδεψε το κοινό του σε νέες, καλλιτεχνικές περιοχές, δοκιμάζοντας παράλληλα το σθένος του σε πολλά επίπεδα από το σενάριο και τις ερμηνείες, μέχρι την εικαστική υλοποίηση. Φτάνουμε έτσι στο 2012 και στο «Holy Motors», που έκανε την πρεμιέρα του στο επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών και στο οποίο ο σπουδαίος Ντενί Λαβάν ερμηνεύει μία εντυπωσιακή γκάμα αξέχαστων χαρακτήρων.

Η επόμενη δημιουργία του, το μιούζικαλ «Annette» με πρωταγωνιστές τον Άνταμ Ντράιβερ και την Μαριόν Κοτιγιάρ, αποτέλεσε την ταινία έναρξης του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών το 2021, όπου και κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας.

Διαβάστε Επίσης:
Αφιέρωμα στον Λεός Καράξ: Ο σκηνοθέτης που αιχμαλώτισε τη νιότη

Δεν Είμαι Εγώ / C’est Pas Moi / It’s Not Me
Σκηνοθεσία: Λεός Καράξ
Σενάριο: Λεός Καράξ
Πρωταγωνιστούν: Ντενί Λαβάν, Κατερίνα Γιούσπινα, Νάστια Γκολούμπεβα Καράξ, Λορέτα Γιουντκαΐτε, Μπιάνκα Μανταλούνο, Aννα-Ιζαμπέλ Ζίεφκεν, Πιοτρ Ανέβσκι
Φωτογραφία: Καρολίν Σαμπετιέ
Μοντάζ: Λεός Καράξ
Έτος Παραγωγής: 2024
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Διάρκεια: 41 λεπτά
Κυκλοφορεί στις εγχώριες Κινηματογραφικές Αίθουσες, από την Πέμπτη 22 Μαΐου, σε διανομή της εταιρείας Weird Wave