Η αξιόλογη δημιουργία του Βραζιλιάνου σκηνοθέτη Γκαμπριέλ Μασκάρου, είναι μία ταινία δρόμου που δεν διαδραματίζεται στην άσφαλτο, αλλά στο απόλυτο γαλάζιο μονοπάτι. Περιγράφει την οδύσσεια μιας ηλικιωμένης που δραπετεύει από την επιτήρηση και την αναγκαστική συνταξιοδότηση, διασχίζοντας τον Αμαζόνιο. Τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και κυκλοφορεί στις εγχώριες Κινηματογραφικές Αίθουσες.

Σε ένα κοντινό μέλλον, στη Βραζιλία, οι ηλικιωμένοι υποχρεώνονται σε συνταξιοδότηση και αποκλείονται από την ενεργό κοινωνική συμμετοχή μέσω ακραίας επιτήρησης. Κάποιοι στέλνονται στην Αποικία, από όπου λέγεται ότι οι περισσότεροι δεν επιστρέφουν ποτέ.

Η Τερέζα, μια 77χρονη γυναίκα της εργατικής τάξης που έχει περάσει μια ζωή δουλεύοντας σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος αλιγάτορα, αρνείται να συμμορφωθεί σε αυτό το οριζόντιο μέτρο και να παραδοθεί στην μοίρα της. Αποδρά καβαλώντας τα κινούμενα νερά του Αμαζονίου με ένα σκάφος και ξεκινά ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Η ηλικιωμένη γυναίκα επαναστατεί ενάντια στο πεπρωμένο της και ακολουθεί τον ρου του ποταμού, σε μια απρόβλεπτη διαδρομή αυτογνωσίας. Οι χαρακτήρες που συναντά στην πορεία της αποκαλύπτουν τις ελευθερίες που δεν βίωσε ποτέ.

Ο Γκαμπριέλ Μασκάρου επιστρέφει με μια τολμηρή ταινία που διαδραματίζεται στο εγγύς μέλλον. Μια 77χρονη γυναίκα δραπετεύει από την επιτήρηση και την αναγκαστική συνταξιοδότηση, παίρνοντας μια βάρκα και διασχίζοντας τον Αμαζόνιο για να κυνηγήσει το όνειρό της να πετάξει. Ένα τρυφερό, προκλητικό ταξίδι αντίστασης, επανάστασης και αυτογνωσίας.

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα του 75ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Bερολίνου όπου και απέσπασε την Αργυρή Άρκτο, ενώ πραγματοποίησε την πανελλήνια πρεμιέρα της στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Ο Γκαμπριέλ Μασκάρου μας παραδίδει μια ταινία δρόμου που ξανοίγεται όχι σε ασφαλτοδρομένες λεωφόρους, αλλά στο απόλυτο γαλάζιο μονοπάτι: τον Αμαζόνιο, τον μεγαλύτερο ποταμό του πλανήτη, τον μόνο ορίζοντα ελευθερίας σε μια χώρα που ασφυκτιά υπό το βάρος ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Μια μοναδική ιστορία μεταμόρφωσης, μια ξεχωριστή πολιτική αλληγορία για μια ηλικιωμένη γυναίκα που με όχημα τον ποταμό αλλάζει πλεύση ζωής και αποζητά την ελευθερία. Δραπετεύει από την επιτήρηση και την αναγκαστική συνταξιοδότηση, μέσα από ένα ταξίδι γεμάτο συγκινήσεις και προκλήσεις.

Ο Βραζιλιάνος δημιουργός, από τις σημαντικότερες νέες φωνές της Λατινικής Αμερικής, θεωρείται εκπρόσωπος της «Σχολής της Ρεσίφε» και είχε κάνει αίσθηση με την ταινία του «Neon Bull» το 2015. «Τα τελευταία δέκα χρόνια, με απασχολεί το πώς απεικονίζεται το γερασμένο σώμα στον κινηματογράφο», λέει ο Μασκάρου στο Variety και συμπληρώνει:

«Συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο ήταν να βρω ταινίες με ηλικιωμένους πρωταγωνιστές και πόσο συχνά τα ηλικιωμένα σώματα συνδέονταν με μια συγκεκριμένη νοσταλγία για τη ζωή. Είναι σχεδόν σαν το ηλικιωμένο σώμα να είναι ένα δοχείο μνήμης, κάτι που διατηρεί μια ζωή που έζησε, που πλησιάζει όλο και περισσότερο τον θάνατο. Δεν ήταν ποτέ ένα παρόν σώμα, κάτι που άρχισε να με ενοχλεί».

Παρατήρησε επίσης πως πολύ σπάνια βλέπουμε ηλικιωμένους σε ένα δυστοπικό πλαίσιο, και ακόμα σπανιότερα ηλικιωμένες γυναίκες σε κεντρικούς ρόλους, όπως συμβαίνει στην ταινία του.

«Σπάνια βλέπουμε ηλικιωμένα σώματα να επαναστατούν ενάντια στο σύστημα, είναι σαν η εξέγερση να ανήκει μόνο στους νέους. Είναι σχεδόν σαν οι ηλικιωμένοι να μην έχουν εξουσιοδότηση να υπάρχουν μέσα στη δυστοπική λογοτεχνία».

Όμως η ταινία του δεν μιλάει μόνο για το γερασμένο σώμα, «αλλά και για τον εκτοπισμό και την βίαιη απομάκρυνση των κοινοτήτων».

Ο Γκαμπριέλ Μασκάρου, γεννημένος το 1983 στη Ρεσίφε της Βραζιλίας, είναι ένας καταξιωμένος κινηματογραφιστής και εικαστικός καλλιτέχνης, γνωστός για τον τρόπο που συνδυάζει τον ποιητικό ρεαλισμό με την αιχμηρή κοινωνική κριτική.

Έργα του έχουν προβληθεί σε μεγάλα φεστιβάλ παγκοσμίως, αποσπώντας διακρίσεις όπως το Βραβείο Ειδικής Επιτροπής Orizzonti στη Βενετία για την ταινία «Neon Bull» (2015) και συμμετοχές στο Σαντανς και την Μπερλινάλε με την ταινία «Divine Love» (2019).

Η τελευταία μεγάλου μήκους του, με τίτλο «Γαλάζιο Μονοπάτι», έκανε πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπου κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, την Αργυρή Άρκτο.

Γαλάζιο Μονοπάτι / The Blue Trail / O Último Azul
Σκηνοθεσία: Γκαμπριέλ Μασκάρου
Σενάριο: Γκαμπριέλ Μασκάρου-Τιμπέριο Αζούλ
Πρωταγωνιστούν: Ντενίζ Γουάινμπεργκ, Ροντρίγκο Σαντόρο, Μιριάμ Σοκαράς, Αντανίλο
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Guillermo Garza
Μοντάζ: Omar Guzmán, Sebastián Sepúlveda
Μουσική: Memo Guerra
Έτος Παραγωγής: 2025
Χώρα Παραγωγής: Βραζιλία, Μεξικό, Χιλή, Ολλανδία
Διάρκεια: 86 λεπτά
Κυκλοφορεί στις εγχώριες Κινηματογραφικές Αίθουσες, από την Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου, σε διανομή της εταιρείας Weird Wave